ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺍﻣﯿﺮ ﮐﺒﯿﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ

" ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺍﻣﯿﺮ ﮐﺒﯿﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ "
( ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﺪ ﻭ ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﺪ )

ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۲۶۴ ﻫﺠﺮﯼ ﻗﻤﺮﯼ ، ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ۱۶۸ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺍﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ ، ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺁﺑﻠﻪﮐﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﺎ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭﺍﮐﺴﻦ ﺑﺰﻧﻨﺪ ، ﻓﺎﻟﮕﯿﺮﻫﺎ ﻭ ﺩﻋﺎﻧﻮﯾﺲﻫﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺷﺎﯾﻌﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﺍﮐﺴﻦ ﺯﺩﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺭﺍﻩ ‌ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺟﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﯽﺷﻮﺩ ! ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺑﯽﺩﺭﻧﮓ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﻮﺩ ﺁﺑﻠﻪ ﺑﮑﻮﺑﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻨﺞ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﺮﯾﻤﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ، ﺍﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺑﻠﻪ ﻣﯽﮐﻮﺑﻨﺪ ، ﺍﻣﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﺳﺨﻦ ﺩﻋﺎﻧﻮﯾﺲﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﯿﺮ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ ، ﺷﻤﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﭘﻮﻝ ﮐﺎﻓﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﭘﻨﺞ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺑﻠﻪﮐﻮﺑﯽ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺯﺩﻧﺪ ، ﺷﻤﺎﺭﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽﺭﻓﺘﻨﺪ ، ﺭﻭﺯ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﻫﺸﺘﻢ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﯿﻊ ﺍﻻﻭﻝ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺮ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪﯼ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎﯼ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﺁﻥ ﻓﻘﻂ سیصد ﻭ ﺳﯽ ﻧﻔﺮ ﺁﺑﻠﻪ ﮐﻮﺑﯿﺪﻩﺍﻧﺪ ، ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﭘﺎﺭﻩ ﺩﻭﺯﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺁﺑﻠﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ

.