از آن روزی

از آن روزی که مو جانان گرفتم تو گویی مو بلای جان گرفتم!

همه دارن زنی رنگ شکوفه مو رفتم رنگ بادمجان گرفتم!

دلا از خود جدا افتاده ای تو ببین اکنون ، کجا افتاده ای تو؟

گرفتی زن برفتی بین مرغان به قد قد قد قدا افتاده ای تو !

ز دست دختر و مادر زنم ، مو همیشه بر سر خود میزنم ، مو

مجرد بودم و شیر ژیانی ولی حالا کم از یک ارزنم ، مو!

از اینجا می روم چون سوی خانه شود آغاز ، کار توی خانه

زمانی صحبت از مردانگی بود ببین حالا تو کدبانوی خانه !


عیال نازنین بهتر از جان ! نشسته در کنار بنده الان

نشسته توی دستش گوشت کوبی ازاین رو میکنم تعریف از ایشان!