آرزوست

(چامه ای زیبا از روانشاد استاد ابراهیم پورداوود):

خوشه از راستی درودنم آرزوست
 گویی از همگان ربودنم آرزوست


 به سان ایرانیان به گاه ساسانیان
 زند و اوستا بدست سرودنم آرزوست

سپیده دم بی درنگ روی به آتشکده
 راه نیاکان خویش نمودنم آرزوست

از سر پیمان و مهر آذر افروختن
 تیرگی اهریمن زدودنم آرزوست

خدای جان آفرین فرشتگان مهین
 پیمبر راستین ستودنم آرزوست

همیشه اندیشه نیک هماره کردار نیک
 هر دم گفتار نیک شنودنم آرزوست

زمانه باستان دری ز مینو جهان
 بروی ایرانیان گشودنم آرزوست.