ﺷﮑﺮﮔﺰﺍﺭﻡ

ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺑﺨﺎﺭﻡ
ﺗﺎ ﺍﺑﺮ ﺷﻮﻡ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﺘﺮ ﺗﻮ ﺑﺒﺎﺭﻡ
ﺗﻮ ﻣﯿﻮﻩ ﯼ ﺩﺭﺑﺎﺭﯼ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﺩﻭﺭﯼ
ﻣﻦ ﻣﯿﻮﻩ ﯼ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﭼﺮﺥ ﺗﺮﻩ ﺑﺎﺭﻡ
ﺗﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﺸﺴﺘﯽ ، ﭘﯽ ﺁﺯﺍﺭ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ؟
ﺍﯼ ﺁﺱ ﺩﻝ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺑﺮ ﻣﯿﺰ ﻗﻤﺎﺭﻡ !
ﺭﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﯾﯽ ﻭ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺰﺍﺭﻡ
ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺭﻓﯿﻘﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﻧﯿﺎﻓﺘﺪ
ﺑﺮ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﻏﺒﺎﺭﻡ
ﺍﯼ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﺭﻭﺯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﺪﯾﺪﯼ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﺳﺮ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻭ ﺑﻬﺎﺭﻡ ...
ﺻﺪﺑﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺗﯿﺰ ﺷﺪ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ
ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﺭﻡ ، ﺑﻨﮕﺎﺭﻡ
ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﭼﯿﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ، ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ
ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺮﺳﺪ ﯾﺎ ﻧﺮﺳﺪ ﺷﮑﺮﮔﺰﺍﺭﻡ