شعر طنز ازخانم زهرا دری
تقدیم به همه خانمها و آقایون


“روزها فکر من این است و همه شب سخنم ” (۱)
که خداوند جهان ، از چه سبب ساخت زنم ؟!

تا که شوهر بشود جور برایم ، یک عمر
چه دعاهای عجیبی که نکرده ست ننم !

تابجنبم شکمم خانه ی کودک گردد
از دو ایکس لارج فزون تر بشود پیرهنم !

درد زاییدن و شیون زدن از غایت شوق !
که ز هر سمت درآید عضلات بدنم !

زن که مامان بشود توی بهشت است ، ولی
فِتَد از ریخت یهو کُلِّ دیسیپلین تنم !

بچه را شیر دهم ،کهنه بشویم با عشق
مدرکم را بگذارم به کنار کفنم !

تا بزرگش بکنم نام پدر می پرسند
اصلن انگار نه انگار که مامانش (!) منم !

این چه حرفی ست که گفتند ؟! مگر من کشکم ؟!
شده سرویس برایش همه جای دهنم !

چه کسی خواسته زن این همه پایین باشد ؟
تا به این بادبزن توی دهانش بزنم ؟!

روز مرد را به درِ کوزه گذارید…همین !
ندهد رنگ حنای الکی تان اَصَنم !