ویکتور هوگو در کتاب بینوایان جمله ای را گفته و بیان کرده که یک دنیا توش حرف و معنی نهفته و آخر شاهکار و خرد هست و اون جمله اینه: مرا برای دزدیدن تکه نانی به زندان بردند..
و پانزده سال در آنجا هر روز یک قرص نان کامل مجانی خوردم
(ژان وال ژان – بینوایان)