فرهنگ بسازیم

در ایران معلم صندلی خود را وسط کلاس میگذارد و شش دانش آموز دور آن میدوند .. معلم دست میزند هر کس موفق شود روی صندلی بنشیند برنده است و بقیه بازنده میشوند و کینه شخص برنده و معلم را نگه میدارند

در ژاپن معلم چهار صندلی وسط کلاس میگذارد و شش دانش آموز جلوی صندی ایستاده اند (نمیدوند) هر گاه معلم کف زد همه آن شش نفر باید روی آن پنج صندلی خود را جا دهند وگرنه همه بازنده اند

واینگونه است که از کودکی یاد گرفته ایم برای برنده شدن باید دوید و دیگران را پس زد .. و اگر برنده نشویم کینه ای میشویم
و ژاپنیها همیاری برای برنده شدن همه را یاد میگیرند و آن کشور همیشه برنده را ساخته اند
اینگونه شده است که وقتی سوار اتوبوس یا مترو میشویم خود را برنده دانسته و جا برای دیگری باز نمیکنیم
اینگونه است که فقط به فکر خویش هستم و نمیدانیم که اگر به فکر همه باشیم خودمان هم جزو همه خواهیم بود

فرهنگ ما طنز تلخی است که فقط شعارش و غرورش بی جایش بر جای مانده است!!
پس بیایید حد اقل به فرزمدانمان و دانش آموزانمان یاد بدهیم که چگونه آینده این مرز و بوم را بسازند . چرا که ما آن را ویران کرده ایم!!!


..