کادو جوراب به مردا و هدیه طلا به زنان در ایران، نشون میده که مردای ایرانی اندازه طلا پول درمیارنو اندازه یه جوراب به زنشون پول میدن!!
این همه سال نفهمیدیم!
.
.
.
من میرم به اکتشافات بعدیم برسم

هرسکوتی نشان ازضعف نیست..

دانشجویی میگوید:

یکی ازدکترهای دانشگاه ماکه استاد هم بوده،
ساعت دخترانه دستش بود وماهمیشه به او می خندیدیم...!

.
.
.

تااینکه
برامون مشخص شد
اون ساعت تنهادخترش بوده
که اونو ازدست داده بود..

دلهایی هست که دردمیکشد،امادم نمیزند..

همیشه سکوت شخص ،دلیل برعدم قدرت اوبرجواب دادنش نیست..
خیلی ها هستند که سکوت رااختیار میکنند،
تاکسی راجریحه دار نکنند..

خیلی هاهستند سکوت رااختیارمیکنند..،
چون درد دارند وحرف زدنشان دردشان را بیشترمیکند

خیلی هاهستندمی دانندکه حرف زدن دربعضی مواقع فایده ای ندارد

خیلی ها هم هنگام عصبانیت سکوت رااختیارمیکنندتاکسی راازدست ندهند

پس سپاس کسانی راکه
قبل ازعرض پوزش ،مارا معذور میدانند
وسپاس کسانی راکه
حال مارادرک میکنند،قبل ازاینکه ماآن راشرح دهیم
وسپاس کسانی راکه
باهمه عیبهایمان ما را دوست میدارند......

چگونه بعد از ازدواج از یک دختر لوس و ننر و بچه ننه
یک زن زندگی بسازیم؟
.
.
.
.
.
.
به نام خدا
کتک

. این که از جیب پدر بچه او باخبر است. این که زن درک کند شوهر او دربدر است. این که احساس کنند وضع چقدر خر تو خر است. بهترین هدیه روز پدر است!

شش نفربودیم، دوساعتی بودکه توی اسانسورگیرکرده بودیم، هواداشت تموم میشد، داشتیم نفسهای اخرو میکشیدم که یهو یکی دست کرد تو کیفشو یه چیپس در اورد و درشو باز کرد...
با هوای توی چیپس بود تونستیم دو ساعت دیگه دووم بیاریم تا امداد رسید!
کلید اسرار- چیپس

سر گذشتم این چنین شد: ما به دنیا آمدیم; دنیا به ما نیامد! حالا که ما بیخیال دنیا شدیم... دنیا بیخیال ما نمی شود!!!

ﮐﻔﺶ ﮐﻮﺩﮐﻲ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﺩ . ﮐﻮﺩﮎ ﺭﻭﯼ ﺳﺎﺣﻞ نوﺷﺖ : ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺩﺯﺩ ... ﺁنطﺮﻑ ﺗﺮ ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺻﯿﺪ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻭﯼ ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ
ﻧﻮﺷﺖ : ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺳﺨﺎﻭﺗﻤﻨﺪ ... ﺟﻮﺍﻧﻲ ﻏﺮﻕ ﺷﺪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻧﻮﺷﺖ : ﺩﺭﻳﺎﻱ ﻗﺎﺗﻞ ... ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻱ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪﻱ ﺻﻴﺪ ﻛﺮﺩ ﻧﻮﺷﺖ : ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ. ﻣﻮﺟﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ
ﺭﺍ ﺷﺴﺖ . ﺩﺭﯾﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﻔﺖ : " ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ! ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻜﻦ ﺍﮔﺮﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺎﺷﯽ".
بر آنچه گذشت ،آنچه شکست ،آنچه نشد ...حسرت نخور ؛زندگی اگر آسان بود با گریه آغاز نمیشد ...

خدایا . . .
فانوست را کمی پایین تر بگیر
جاده ای که در آن قدم نهاده ام تاریک است، انتهایش را نمی دانم چیست. میترسم انتهایش بن بست باشد.
تو را به مهربانیت سوگند . . .
فانوست را کمی پایین تر بگیر تا روشنی بخش راه نامشخصم باشد.
نمی خواهم بی فانوس تو به جایی برسم که برگشتنم دشوار گردد و پشیمان شوم.
ای مهربانترینم . . .
من اکنون سخت به نور فانوست محتاجم...

سر چهار راه دختر بچه گفت...عمو ازم گل میخری؟؟؟
منم مثل تو فیلما یه پنج هزار تومنی دادم گفتم همشو بده...




دختره گفت عمو شاخه ای شیش هزار تومنه

اﻣﯿﺮ کبیر ﮔﻔﺖ :
دوران افول و عقب ماندگی ملتها زمانی شروع شد که؛
جای اندیشیدن را "تقلید" ,
جای تلاش و کوشش را "دعا" ,
جای فکر کردن به آرزوهای بزرگ را "قناعت"
جای اراده برای رفتن و رسیدن را "قسمت"
 و
جاى تصمیم عقلانى را "استخاره" گرفت.

نمی دانم شب ها

 من شاعر می شوم

 و تو را غزل باران می کنم

 یا تو بهانه می شوی

 و من

 غزل غزل می بارم ؟!


فقط یه مرد ایرانیه که باشلوار کردی، زیرپوش رکابی راه راه، با جورابایی که سر انگشتش سوراخه، یه هیکل داغون با شکم گنده، توی یه آپارتمان اجاره ای ٣٥ متری که پنج ماه هم اجاره عقب افتاده داره با یک بشقاب پر از شلغم تو دست بشینه روی یه کاناپه که فنرش جیرجیر میکنه، بعد کانال ماهواره رو عوض کنه و بگه این شکیرا باید زن من میشد!
یعنی لامصب این اعتماد به نفس رو درخت کاکتوس اگه داشت، سالی دوبار گلابی میداد!!

مراقب باش

روزگار هلت میدهد اما قرار نیست تو بیفتی

اگر خودت را به آسمان گره زده باشی اوج می گیری

به همین سادگی

تاریکی که ترس ندارد…
از مردمانی بترس که در روز روشن
قصد تاراج انسانیت را دارند

لحضها را میگذرانیم تا به خوشبختی برسیم،،
غافل از این که خوشبختی در همان
لحضه ها بود....!!

بس دشوار بوَد داوری کردن دربارۀ دیگران

آموزگار، شاگردان را درسی خواست دادن و آن را در داستانی گنجاندن. پس آغاز گفتار کرد و گفت:

"کشتی مسافران را بر عرشه داشت؛ در حال گردش و سیاحت بودند. قصد تفریح داشتند. امّا، همه چیز همیشه بر وفق مراد آدمی نیست. کشتی با حادثه روبرو شد و نزدیک به غرق شدن و به زیر آب فرو رفتن. روی عرشه زن و شوهری بودند. هراسان به سوی قایق نجات دویدند؛ امّا وقتی رسیدند دریافتند فقط برای یک نفر دیگر جا مانده است. در آن لحظه، مرد همسرش را پشت سر گذاشت و خودش به درون قایق نجات پرید. زن، مبهوت، بر عرشۀ کشتی باقی ماند. کشتی در حال فرو رفتن بود. زن، در حالی که سعی می‌کرد، در میان غرّش امواج دریا، صدای خود را به گوش همسرش برساند، فریاد زد و کلامی بر زبان راند."

آموزگار دم فرو بست و دیگر هیچ نگفت. پس، از شاگردان پرسید، "به نظر شما زن چه گفت و چه سخنی بر زبان راند؟"

هر کسی چیزی گفت. بیشتر دانش‌آموزان 

بابام بهم میگه زمان ما بچه حق نداشت دست به کنترل بزنه
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
 سه روز دارم قانعش میکنم که زمان شما کنترل نبود

میگه احترام که بوده

هر بار دندونم درد میگیره
.
.

.
.
.
زنگ میزنم چهارتا کلینیک قیمتا رو میپرسم خودش دردش خوب میشه... خیلی درکش بالاس

ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺭﻓﺘﻢ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﯾﺪﻭﻧﻪ ﻣاﺯﺭﺍﺗﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﺧﻮﺷﻢ ﺍﻭﻣـﺪ؛
ﺍﯾﻦ ﻣاﻩ ﺣﻘﻮﻗﻤﻮ ﺑﮕﯿﺮﻡ،
.
.
.
.
.
.
.
ﯾﻪ ﺁﮊﺍﻧﺲ ﻣـﯿـﮕﯿـﺮﻡ ﻣﯿﺮﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﯿـﺒـﯿـﻨـﻤﺶ