نمی دانم شب ها

 من شاعر می شوم

 و تو را غزل باران می کنم

 یا تو بهانه می شوی

 و من

 غزل غزل می بارم ؟!


فقط یه مرد ایرانیه که باشلوار کردی، زیرپوش رکابی راه راه، با جورابایی که سر انگشتش سوراخه، یه هیکل داغون با شکم گنده، توی یه آپارتمان اجاره ای ٣٥ متری که پنج ماه هم اجاره عقب افتاده داره با یک بشقاب پر از شلغم تو دست بشینه روی یه کاناپه که فنرش جیرجیر میکنه، بعد کانال ماهواره رو عوض کنه و بگه این شکیرا باید زن من میشد!
یعنی لامصب این اعتماد به نفس رو درخت کاکتوس اگه داشت، سالی دوبار گلابی میداد!!

مراقب باش

روزگار هلت میدهد اما قرار نیست تو بیفتی

اگر خودت را به آسمان گره زده باشی اوج می گیری

به همین سادگی

تاریکی که ترس ندارد…
از مردمانی بترس که در روز روشن
قصد تاراج انسانیت را دارند

لحضها را میگذرانیم تا به خوشبختی برسیم،،
غافل از این که خوشبختی در همان
لحضه ها بود....!!